Ποίημα "Το έξω"

1ο βραβείο στον 15ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό  Ποίησης και Διηγήματος  2013

της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Το έξω

Κάθεσαι στο παγκάκι

μια ομάδα μουσικών παίζει τζαζ

το σαξόφωνο μεθάει τα αυτιά.

Σούρουπο θνήσκοντος Αυγούστου.

Πέφτει το πρώτο καφέ φύλλο, φύλλο πλατάνου, στα πόδια σου.

-Όχι! μόνο οι βιαστικοί το λένε καφέ?

Είναι πράσινο με φαιές κηλίδες ?ρυτίδες σε κάποτε νεανικό πρόσωπο-

Προάγγελος παρακμής με κάποια αξιοπρέπεια.

Σκύβεις και το πιάνεις από το κοτσάνι. Το χορεύεις. Παρατηρείς πως η πίσω πλευρά είναι ακόμη ζωηρά πράσινη. Γρήγορα, πριν σε δει κανείς, πλάθεις τη πίσω πλευρά του μάσκα και τη φοράς.

Ξέχασες, το φύλλο δε βαστά χωρίς το δέντρο.

Οι βιαστικοί τώρα έχουν δίκιο.

Φυσάει αέρας, το φύλλο θρυμματίζεται. Γυμνό το πρόσωπο σου.

Ο ήλιος το κάνει πορτοκαλί, το ζεσταίνει. Κι άλλη μάσκα.

Ο ήλιος έδυσε. Κάνει κρύο, το πρόσωπο ψυχρό και ωχρό πάλι. Σχεδόν αυτόματα σφίγγεις το παλτό και κρύβεις τη μουσούδα σου στον ψηλό γιακά.

- Μη με δει, μη με δει, μη με δει? (σχεδόν ικετεύεις την τύχη)

Η ώρα πέρασε. Φεύγεις για το σπίτι.

Ξεκλειδώνεις την πόρτα, μπαίνεις μέσα. Ολομόναχος.

Ελεύθερα ξεγυμνώνεσαι. Παραλία γυμνιστών, τα σπίτια. Βεστιάριο η ντουλάπα.

Γιώργος Παπαδάκης,  Γ? Λυκείου
2013